கண்ணம்மா!

By Anbunathan Hajan HajanAnbunathan

வானமடி நீ எனக்கு வஞ்சமடி நானுனக்கு
போகமடி நீ எனக்கு பீடையடி நானுனக்கு
தீத் தெளித்த வார்த்தை வந்து தீங்கனாவாய் வாட்டுமென்று
எள்ளளவும் எண்ணவில்லை
ஏரிக்கரையே மாயக்கனவே கண்ணம்மா!

தூயப்பனி நீ எனக்கு துன்பவெயில் நானுனக்கு
அன்னைமடி நீ எனக்கு பேற்றுவலி நானுனக்கு
சோர்ந்து நின்ற போதினிலே சோகம் கேட்கவில்லையடி
சோதனைக்குள் வீழ்த்திவிட்டேன்
சேற்றுமலரே செல்லமழையே கண்ணம்மா!

தென்றலடி நீ எனக்கு தீயப்புயல் நானுனக்கு
வெண்கமலம் நீ எனக்கு வன்தவளை நானுனக்கு
ஒற்றைவழி பாதையென என்னை மட்டும் எண்ணி நின்றேன்
உன்னை போற்றவில்லையடி
வெள்ளைச் சிரிப்பே வாகை நிழலே கண்ணம்மா!

வானமழை நீ எனக்கு வற்றுங்கடல் நானுனக்கு
பிள்ளைமொழி நீ எனக்கு நிந்தைமொழி நானுனக்கு
கோதிவிட்ட மென்விரலே கீரிவிட்டேன் நின்மனதை
நின்கலக்கம் தீருமடி பாசக்கயிறே நேசமயிலே கண்ணம்மா!

வேடந்தாங்கல் நீ எனக்கு வேடனடி நானுக்கு
செங்கரும்பு நீ எனக்கு செய்வினையோ நானுனக்கு
மோட்சமென நீயணைக்க சாபமென நான் கிடைத்தேன்
என்னிழலும் வாட்டுமுன்னை
வேகமெடுத்து தூரம்நடடி கண்ணம்மா!

நல்லக்கவி நீ எனக்கு நச்சரவம் நானுனக்கு
செம்மதுரம் நீ எனக்கு தொற்றும் பிணி நானுனக்கு
நான் வருத்தி நீ வருந்த தீ எரித்து வாட்டுதடி
பிறவி பிழைத்ததடி பேய்ப்பிடித்து ஆட்டுதடி
பிள்ளையமுதே பிஞ்சுநிலவே கண்ணம்மா!

பூனைமுடி நீ எனக்கு பூச்சிரைச்சல் நானுனக்கு
மோகமடி நீ எனக்கு மோழையடி நானுனக்கு
நாமளந்த வாஞ்சையெல்லாம் ஈயமர்ந்து தேய்கிறது
நாடியெல்லாம் வேகுதடி
நந்தவனமே தங்கவடமே கண்ணம்மா!

- ஹஜன் அன்புநாதன் -

Comments

முத்தங்கள்

By Anbunathan Hajan HajanAnbunathan

தயங்கி தயங்கி நெருங்கி கண்கள் மூடி மயங்கி குற்றத்தோடு கூடயில் சொற்பநொடி நிலைக்கும் சொர்க சேர்மானம் முதல் முத்தம்! இந்தமுத்தம் இயற்றையில் இமைதிறந்திருக்கும் இயற்கையின் விதிமறந்திருக்கும் இது மூத்த முத்திரையின்பின் இயன்றளவு கூச்சம் கடந்திருக்கும் இரண்டாம் பின் மூன்றாம்! கைகோர்த்து நடக்க பாத சுவடுகளில் புல் பூண்டு முளைக்க முட்காடுகள் முல்லையாகி தாவரங்கள் தாயாகி வீசும்காற்றின் வெப்பம்நீங்கி சுற்றும் பூமி வேகம்நீங்கி எதேச்சையான எழில்கோலம் முறையாகும் முன்னே நீண்ட வழி பயண நீளும் இரவில் வரம்பு மீறும் வாலிபத்தின் வயதுகளின் வாணிபத்தில் உதடிணைந்து உயிர் தேய்கையில் உலகாகும் உன்மத்தம் மிச்சமின்றி காதல் செய்து கட்டில் மேல் காமம் செய்து இறுக்கம் இழிந்தப்பின் இமைமூடி இதழ்கூடி உச்சந்தலையில் உண்மை சத்தம் தாரமாகி தாயாகையில் முத்தும் வயிரோடு ரெண்டாம் சேயாகி உள்ளுயிர் உதைக்கையில் கண்கள் குளமாகி கொப்பூழ்குழி மேல் எழுதும் கட்டுரைகள்! எழுத்தாணி ஆணுதடு! நரை கொண்ட நாளில் தமக்கான கூட்டில் சுருக்கம் தாங்கி சுகங்கள் தாண்டி நடுக்கமுடன் பொக்கை முத்தம் முத்தங்கள்! காதல் சக்கரத்தின் அவசிய அச்சாணிகள்! ஊடல் உடைப்பதில

நட்சத்திரங்களடி

By Anbunathan Hajan HajanAnbunathan

இயற்கையழைப்பில் ஒரு நல்லிரவில் ஒரு மென்னிரவில் தூக்கத்தோடு வெளிச்சென்றேன் மேகங்களை உதிர்த்துவிட்டு குட்டைகளை திறந்துவைத்த மழை தூரல்களில் நனைந்துவிட்டு ஈரத்தில் பிசைந்திருந்த காற்று தண்ணீர்ப் படாது தாவித் தாவிக் கொள்ளையடைந்து, பெரும்பாறையொன்றின் சிறுஇடுக்கில் கடமைமுடித்து, மெல்லத் திரும்பினேன் சாமக் கலக்கத்தில் காலுரசும் பூனையாய் கவட்டை நுழைந்து கண்ணில் பட்டதொரு மின்மினி கொளுத்தக் கருப்பில் தொலைந்திருந்த இரவில் வெளுத்த நிறத்தில் தொடர்ந்துவந்ததந்த பூச்சி தட்செயலோ திட்டமிட்டோ உயரப்பறந்து உறுமாற்றிக் கொண்டது விழித்துக்கொண்டேன் மின்மினிகண்டு பல்லாயிரம் வின்மினிகண்டு பூக்களைப் பறித்துரசிக்கும் நாம் மகரந்த மணிகளை கண்டுகொள்வதேனும் இல்லையே! அவை மகரந்தங்கள்... ரசிக்கப்படாத மகரந்தங்கள் நிலாப் பூ புசிக்கப்பட்டதில் ருசிக்கப் படாத மகரந்தங்கள்! பிரம்மாச்சாரி செதுக்கிய அம்புலி அணிகலனின் சேதாரத் துணிக்குகள் அவை வாங்கவோ- சேர்க்கவோ வாடிக்கையாளரின்றி நிலாப்பாட்டி வீசிவிட்ட வைர வடைகள் அவை ராத்திரி சுந்தரியின் ரவிக்கை ரத்தினங்கள் வானக் கடல் அலவும் வைடூரிய மீனினங்கள் வரையுங்கள் வரையுங்கள் புள்ளியுண்டு

அந்தி மழை

By Anbunathan Hajan HajanAnbunathan

தூரத்து மேகம் துளி துளியாய் தன்சேமிப்பை குளிரூட்டிக் கொஞ்சம் மழையெனத் தூவி செலவு செய்து செல்ல குளிர் தரும் குதூகலத்தில் குழந்தையாய் மனம் ஜன்னல் திரை விலக்கி ஜன்னலையும் திறக்க அந்தி வண்ணாத்தி மலர் மஞ்சத்தில் மதுரமுறிஞ்சிப் பறக்கும் மௌன மரணத்தில் இலைகளை அசைத்துக் காற்று அனுதாபம் செய்கிறது மீண்டும் ஒரு மௌன மரணம்! எதோ ஒரு எச்சத்தை அசை போட்டு அசை போட்டு அழகிய நினைவுகளை ததும்பத் தருகிறது ஏகாந்தம் மண்ணோடு மழை சேர்ந்தச் சுகந்தம்! புற்றீசல் புறப்பாடுகளில் மலைக்குருவி ஒதுங்கலில் நத்தை நகர்வில் திடீர் குளிரில் ஏனோ ஒர் புதினப் புழுதி இயற்கை பேர்கொண்ட பெரும் புதிராய் சப்தமிடுகிறது பேரரசு வீழ்ச்சியில் சிற்றரசு எழுச்சி! மேற்கு அஸ்தமனத்தில் மேக மத்தியில் மெல்லொளியுடன் திற ள் திங்கள்! சூரிய வீழ்ச்சியில் திரள் சூழ் அரை நிலா! கைகளை நீட்டுகிறேன் நீலவானத்தை ஏகமாய் சுருட்டி ஒற்றைத்துளியாய் கையில் ஈகிறது இயற்கை அழகாய் உதிர்ந்த அந்த சொட்டு அத்தனை அழகை சுமக்க சிணுங்கி இத்தனை அழகாய் கையில் விழுந்ததோ அதோ - இன்னோர் கூறை முனை மழைசொட்டில் மரணப்படுக்கையில் சூரியன் தொத்திக்கொண்டாடுகிறது அந்த சொட்டுமென்

காதல்

By Anbunathan Hajan HajanAnbunathan

நியூட்டனின் நான்காம் விதி மூன்றாம் உலகப்போர் காலப்பயணம் கடைசி நட்சத்திரம் சாத்தானின் சவுக்கு தேவதையின் ஸ்பரிசம் சூன்யம் - சுகந்தம் கவிதை - கசையடி உலகத்தின் முதல் மர்மம் உலகத்தின் முதல் தெளிவு தேடல் - வாடல் - ஊடல் - பாடல் இத்தியாதிகளின் பிரத்தியேகக் கலவை ஓர் நிசப்தம் - பேரிரைச்சல் வண்ணக் கலவை – நிறமற்ற வானவில் திருப்பித் திருப்பி விளக்க நினைத்தும் திருப்பித் திருப்பி முளைக்கும் மர்மத்தெளிவு கடுமையானதென்று காதலை, கடிந்து விட முடியாது காதல்.. முத்தங்களையும் சோபித சித்தங்களையும் ஏற்படுத்தித் தருகின்றது மென்மையானதென்றும் மெச்சிவிடக் கூடாது காதல்.... யுத்தங்களையும் அச்சமிக்க சப்தங்களையும் ஏவி விட்டிருக்கிறது தூக்கம் தொலைத்து விட்டு கனவுக்குக் காத்திருக்கவும் டேட்டா தொலைத்துவிட்டு மறுமொழிக்குப் பார்த்திருக்கவும் நிகழாததை நிகழ்த்திக் காட்டவும் நிகழ்வதெல்லாம் நிறுத்திக் காட்டவும் எதிர்மறையாய் எத்தனிக்கும் அன்பின் பிரயத்தனம் கேள்வி கேட்டு விடைத்தேடவும் விடைகொடுத்து வினாத்தேடவும் புதினங்களை பிரசவிகின்ற பூந்தோட்டம் காதலிப்பவனை கத்தியழைத்தால் நிலாவுக்கு கைக்காட்டுகின்றான் காதலிப்பவளை கத்தியழை

மனிதனுக்கும் நிறமுண்டு

By Anbunathan Hajan HajanAnbunathan

மோக முள்

By Anbunathan Hajan HajanAnbunathan

லௌகீகம் புறக்கணித்து மானிடர்கள் துரத்தி விட்டு புத்தனுக்கு அடுத்தவனாய் புழுத்தித் திரிந்த போதும் காமம் கணைக்கையிலே காலிடுக்கில் துடிக்கையிலே நான் நாடுமொரு தா சியிருந்தாள்! நயமிருந்தும் உயிர் மரித்தக் கண்கள் அவள் கண்கள் ராத்திரி விடியலிலே சத்திர இகமாய் அவள் உடல் தளர்ந்திருந்தும் உறவழைக்க கிளம்பிவிடும் தனங்கள் உடை மறைத்தும் உடல் மறைக்கா ஓராயிரம் கீறல்கள் மேலுதடு அலகியல் கற்பனைக்கு கீழுதடு ஆண்களுக்கு விற்பனைக்கென விபச்சார விளம்பரமாய் ஒரு தேவதை ! *** மோகமழைக்கும் போதெல்லாம் வேகமெடுத்து அவள் சரண் புகும் அனாதைப் பறவையாய் நான்! தாகமெடுத்த எனக்கு தேகங்கொடுத்து அணைக்கும் தாய் பறவையாய் அவள்! கூடற்பொழுதிலெல்லாம் என் ஐந்தங்குல ஆண்மை அத்தணையாண்டவளை மரமென மாற்றி யிருந்த மரத்துப்போ ன பெண்மைக்கு எள்ளளவும் தீனிட்டதில்லை அல்லது தீனிடத்தேவையில்லை அவள் பொருள் தேவைக்கு தேகம் விற்றாள் நான் தேகத் தேவைக்கு பொருள் விற்றேன் இருந்தும் நான் பரவசத்தில் எக்காளமிட அவள் பரவசமளிக்க ஆலாபனை செய்வாள் தூரமிருக்கும் நிலவை சோறூட்ட அழைப்பது போல் பு

இருபதுகளில் நான்!

By Anbunathan Hajan HajanAnbunathan

இதோ என் பதின்மத்தின் கனவுப் பருவம் இதோ என் இத்தனையாண்டு பெருந்தவத்தின் பெருஞ்சாபம் ஏதேதோ தொலைத்து விட்டு ஏதேதோ தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன் முட்டி வலிக்கிறது முதுகு நோகிறது நெட்டி முறிக்கையிலே நெஞ்சு வேகிறது என் சுதந்திரம், காட்சட்டையின் பின் பாக்கெட் பணப்பையிலும் முதிர முயற்சிக்கா பெற்றோரின் அன்பு அச்சுறுத்தலிலும் வந்து வந்து போகும் பருவத்து செமஸ்டரிலும் வர்த்தக போட்டியில் மண்டையை மழுங்கடிக்கும் சமூக ஊடகத்தின் உள்ளங்கையிலும் சிறைப்பட்டுச் சிரித்துக் கொண்டிருக்க என் சுதந்திரம் என்னிடத்தில் மட்டும் இல்லை மூன்றாம் மனிதராகும் முத்தந்தந்த உறவுகள் மூன்று நிமிடத்தில் முத்தி விடும் மேகி மனம் கெட்டுப்போய் கிடக்கிறது உடல் கேடு கெட்டுப் போய் கிடக்கிறது என்ன படிப்பது எதை படிப்பது எப்படி படிப்பது எங்கு படிப்பதென்ற எனக்கான கேள்விகளுக்கு யாராரோ கையுயர்த்தி என்னென்னவோ பதிலெழுதுகின்றனர் என் சிரிப்பை எங்கு பறிகொடுத்தேன் என்பது புதிர் நடிக்க மட்டும் எங்கிருந்து சிரிப்பை உடுத்துகிறேன் என்பதுவும் பெரும் புதிர் பெற்றவர் கை பார்த்தே இன்னுமென் பொருளாதார தேவைகள் இருப்பது கசையால் அடித்து கலங்க செய்கிறது நீலப்படங்க

அண்ணே ஒரு டீ...

By Anbunathan Hajan HajanAnbunathan

பனிவிழுங்கிய மாலையில் பணி முடித்த சூரியன் இரவுக்கு இன்னும் இரண்டொரு நாழிகை குளிருக்கு இசைவடையும் குறுக்கு வழி, கைகள் உறாஞ்சி கன்னங்கள் ஒத்திக்கொள்கிறேன் நினைவுக்கெட்டிய நாள்தொட்டு ஓயாமல் ஓடு மந்த ரேடியோ இன்றுமதன் குரலில் எதோ பாடிக்கொண்டிருக்கிறது வரித்தெரியா பாடலுக்கு புது புதிதாய் முனகல் மொழிகள் எல்லாமே ஏதோவொன்றின் இல்லாமை மறைக்கத் தானே! என்னோடு சேர்ந்திசைக்கும் தூரத்து கருங்காக்கையை எண்ணம் சிதறாது எட்டிப் பார்க்கிறேன் முகம்பார்த்து சிரித்துச் செல்கின்றன பரிட்ச்சயமற்ற முகங்கள் பதிலுக்கு பார்த்து சிரிக்கிறேன் ஒடுக்கிவிடவில்லை இன்னுமுன்னையிவ்வுலகு முதலில் துரத்தினேன் கைவீசி சோர்ந்து விட்டேன் காதுக்குள் குரூர ராகம் கணக்கு வாத்திக்குரலந்த கொசுவுக்கு இணையக்காதல் மூன்றுபேர் தட்கொலை! வடையை நசுக்கி மிஞ்சியதில் தலைப்புச்செய்தி பக்கத்து இருக்கை சிரிக்கிறது – நானும் சிரிக்கிறேன் இங்கிதமற்ற இளங்காற்று மனதின் ரகசியம் உளவுகிறது ஆறுதல் சொல்லும் அஃறிணை தொண்டைக்குள் தள்ளிவிட்டு சிக்கி நிக்கும் வடையடுத்து ஆற்றியெடுத்தத் தேநீரை அண்ணாந்து கிடத்துகின்றேன் ஆஹா! கடல் கடையாமல் கைமேல் அமிர்தம் இயற்கையோடு இள

ஆறாம் புலன்

By Anbunathan Hajan HajanAnbunathan

என் ஆறாம் புலன் திறந்திருக்கிறது மனவெளியெங்கும் வெள்ளையடித்த வாசம் அங்குமிங்குமாய் ஒரு மந்திக் குதிக்க , பரிபூரணமாய் உணர்கிறேன் மனசின் அசடுகளை-அண்டத்தின் கடைசி மூலையில் கழற்றி எறிந்து விட்டு தனிமையின் மாட்சிமையை கட்டியிறுக்கிக் முத்தமிடுகிறேன் இது தான் நான் தனித்துவமான பிரபஞ்சப் பச்சியம் இதுதான் என் முணகல் அதீதத்தின் பெருமூச்சு ஏகாந்தமென்பது ஏத நிலை அந்தரத்து ஊசல் புதிதாய் பிறப்பளிக்கும் தாபதப் பேறு இங்குதான் முகமூடிக் கழற்றி மூச்சிழுத்து விடுகிறேன் இங்குதான் நாடகமாடி காலாறி சிரிக்கிறேன் சமூக வண்டின் இரைச்சல் பொறுக்காது ஓடியொழிய வொரு தாழ்வாரந்தேடும் போது அள்ளியணைத்துக் கொண்டதன் – கூட்டில் தற்காலிக தாழிடுகிறது தனிமை பிரசவித்தக் கவிதைகளை பிழைத்திருத்தம் பார்க்குமிவ்விடத்தில் லௌகீக தோலகற்றி நிர்வாணமாய் நித்திரை காண்கிறேன் சோபிதக் கிரக்கம்! மிகத்தெளிவாய் பேதலித்து துள்ளியமாய் எனையுணர்கிறேன் நான் தான் இறைவன் முடிந்தவரை ஓதுங்கள் செவி கொடுக்க மாட்டேன் நான் தான் சாத்தான் முடிந்தவரை ஒண்டுங்கள் சவுக்கெடுக்க மாட்டேன் சுயம்பாய் சகலதாகி சௌந்தர்ய சூன்யமாகி ஆழ்பவனாய் ஆட்சி

தேடித் தீர்!

சருகு